เป็นนักร้องที่มีงานโชว์ชุกยังกับฝนตกชนิดวันละ 3-4งาน ตอนนี้คงไม่มีใครเกินผู้สาวขาเลาะ ‘ลำไย ไหทอง’ วันนี้สาวขาเลาะ จะพาไปรู้จักห้องเช่าที่เธอใช้นอนยามอ่อนล้าจากคอนเสิร์ต
หลังนัดแนะคิว ได้แล้วตอนบ่ายแก่ ลำไยก็พา ิไปยังซอยตึกแคบๆย่านสามแยกไฟฉาย เมื่อเดินเข้าไปภายในจะพบกับบ้านไม้เก่าๆสองชั้นที่ถูกแบ่งเป็นห้องเช่า มีรั้วไม้เตี้ยๆกั้นห่างจากบ้านพอประมาณ
ลำไย เดินนำหน้าเปิดประตูรั้วเข้าไปยืนอยู่หน้าห้องชั้นล่างก่อนหันมาบอกกับทีมข่าวเราว่า เมื่อก่อนหนูมาอยู่ที่พรานนกตั้งแต่เด็กเลย ก็เรียนอยู่โรงเรียนวัดยาง
แม่กับยายมาขายของตามร้านข้าวต้มละแวกนี้ จนมารู้จักกับป้าแมวก็ชวนมาเช่าห้องนี้อยู่ หนูก็ไปเต้นตามงาน นอนตื่นมาก็ไปโรงเรียน” ลำไยกล่าวเสียงเจื้อยแจ้ว
ห้องเช่าที่ลำซิ่งคนดังใช้เป็นที่นอนยามเหนื่อยล้าจากการจับไมค์ สภาพในห้องเป็นห้องเดียวที่มีห้องน้ำในตัว ส่วนห้องอื่นต้องใช้ห้องน้ำรวมกัน ซึ่งน้องเล่าต่อว่า
ตอนที่เป็นนักร้อง ห้องนี้ก็กลับมานอนอยู่ในช่วงแรกๆที่งานเรามีบ้าง ไม่มีบ้างพอมาตอนนี้ด้วยงานที่ติดๆกันอาจารย์ประจักษ์ชัย เลยให้นอนที่บ้านอาจารย์
เพราะจะได้เดินทางสะดวกกว่า แต่ห้องนี้ก็ยังเช่าอยู่ ก็ให้พ่อมาอยู่ เดือนละ 2500 พ่อขับแท็กซี่ ห้องนี้หนูอยู่มาหลายปีตั้งแต่ประถมเลย
สาวขาเลาะเปิดให้ดูภายในห้องเช่าแบบชิลๆพรางเล่าเรื่องราวชาวห้องเช่าที่สัมผัสมาตั้งแต่เข้ามาอยู่กรุงเทพใหม่ๆให้ฟังว่า
ชีวิตหนูผูกพันมากกับห้องเช่า ตั้งแต่มาจากร้อยเอ็ด อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม ตื่นมาก็เจอคนที่เราไม่รู้จัก ถึงเวลาก็ออกไปขายของ ร้องเพลง กลับมาก็เข้าห้องนอน ใช้ชีวิตในห้องเช่ามาตลอด
ซึ่งมันต่างจากบ้านที่ร้อยเอ็ด ที่เวลาไปเดินขายลูกกวาด ดอกไม้กับคุณยายก็ใช้ไปวันๆเก็บเป็นค่าใช้จ่ายในการเช่าห้องส่วนหนึ่ง ชีวิตในหอพักของหนูมันเหมือนเป็นโลกเล็กๆที่มีเรากับแม่ ยาย วนเวียนแบบไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้มีชื่อเสียงแบบวันนี้
และมีโอกาสที่จะได้ซื้อบ้านใหม่เร็วๆนี้ ว่าไปแล้ววันนี้ก็ยังใช้ห้องเช่าอยู่ ความฝันก็อยากมีบ้านเดี่ยวเป็นของตัวเองในกรุงเทพ บ้านที่ดูไว้มีห้องให้แม่กับพ่อมีห้องส่วนตัวของหนู
ก่อนจะมาเป็น ลำไย ไหทองคำ นั่งหัวเราะใส่เสื้อผ้าที่สวยงามแบบนี้ ก็ผ่านความยากลำบากมาก่อน เมื่อก่อนนี้เราไม่ได้เติบโตมาในครอบครัวที่สุขนัก
ลำไย :ใช่ค่ะ หนูเกิดที่ร้อยเอ็ด พื้นฐานทางบ้านก็เป็นเป็นชาวนาธรรมดาค่ะ ไม่ได้มีเงินทองมากมาย ทำนาอย่างเดียวมันก็ไม่พอค่ะ ยายก็มาเลยขายของที่จ.กรุงเทพฯมากับแม่
แล้วเราก็มาด้วย ตอนนั้นหนูยังเด็กอยู่ อยู่ประมาณอนุบาลค่ะ หนูก็เลยย้ายมาเรียนอนุบาลที่จังหวัดกรุงเทพ แล้วก็มาช่วยยายขายสินค้า ยายก็จะเดินขาย พวกลูกอม ถั่วคั่ว เม็ดกะบกคั่ว หนูก็เดินกับยาย เดินขายตามร้านข้าวต้ม
ตอนผู้สาวขาเลาะผมยาวมาก ทำไมถึงตัดผมสั้น:เราไว้ผมยาวมาทั้งชีวิต เคยตัดผมสั้นแค่ตอนประถมต้น แล้วหลังจากนั้นก็ไว้ผมยาวมาตลอด แม่ก็ถูกใจให้ไว้ผมยาวด้วย
เปลี่ยนลุกด้วยจะได้เอาเวลาตรงนี้ไปพักผ่อนด้วย ก็มีคนชอบ บอกว่าดูเด็กลง แต่คนที่ชอบผมยาวมากกว่าก็มีค่ะ แต่เขาก็ยังติดตามเราอยู่ เพราะว่าเราก็คือเรา
